الف

درختچه می داند
 او که به سایه سار آسوده اش آرمیده کیست ؟
 تبردار کهنه کاری
که از سر خستگی به خواب رفته است
یا پروانه پرستی
که دعای بارانش را
 تنها سر شاخه های تشنه می فهمند
پرنده چه می داند
شاخه سار صنوبری که بر آن آشیان گرفته است
گهواره ی امن هزار آواز آسمان اوست
با ترکه بند قفل نشین قفسی
که کلید کهنه اش را
 کنار چاقوی بی چشم و رو نهاده اند
 آدمی چه می داند
چراغی که از دور
 به راه او روشن است هنوز
خبر از خواب راحت مهمان خانه ی فرشته می دهد
یا سوسوی اجاق قلعه ی یوی ست
که در کمین کشتن دانای دیگری ست
 دیگر این همه نپرس
کجا می روی چه می کنی کی بر می گردی
شکستن اگر عادت آسان اینه نبود
 تکرار بیهوده ی زندگی
که این همه تازگی نداشت